Allah kaldiramiyacagimiz yükü bizlere vermezmis derler, o halde sabir etmek her kullun görevidir. Sabir etmek, elli kolu bagli oturup birsey yapmamak degildir. Sabir etmek inandigi her konuda mücadele etmektir. Kadere inaniriz ama kaderimiz bu, olan oldu artik elden birsey gelmez, diyerekten kendimizi birakmamamiz gereklidir. Kaderimiz de kendi ellimizdedir, cünkü bizleri Allah akil ve mantikla yaratmistir. Allah bizleri ne zaman olumlu sekilde imtihan ederek risklandirirsa , Ikram ederse ve nimetlerini sunarsa, Rabbim bana Ikram etti diyerek sükür ederiz yada sükür etmeyi unuturuz. Allahinsanlari bazen de olumsuz yönde imtihan eder riskini ölcülü sekilde verirse daraltirsa ozaman Rabbim bana ihannet etti diye isyanlara girenler olur yada sabir edip mücadele ederek riski kazanmaya calisirlar. Iste insanlar farkli sekilerde imtihan edilirler olumlu ve olumsuz imtihanlari farketmeyiz biz belki ama manevi boslukdan ic dünyamiza ve maneviyata yolculugumuz da farkindalik yasariz.
Allahin emirlerinden biri olan zekat vermek fitre vermek, yoksullari doyurmak gibi kendimizden baska insanlari da önemseyip ilgilenmek, Ikram etmek, birbirimizi yoksullu doyurmaya tesvik etmiyorsak bencil olup nefsimize yenik düsmüs oluyoruz. Oysa insanlar ellerine bir mal gectiginde, miras gectiginde, herhangi birsey gectiginde helal mi haram mi diye gözetmeden ve sorgulamadan, önüne konan hazir bedeva tepsiyi yiyoruz. Mali iste böyle cok seviyor maddiyata taparcasina insanliginizdan vazgeciyorsunuz. Evinizde oldugu halde aliyor ve dünya mali dünya da kalacak gidecegimiz yere bir kefen ile gidecegimizi unutuyoruz. iste biz insanlar böyle aciz kullariz nefsimizi biz kontrol edecegimize, nefsimiz bizi kontrol ediyor ve sonuc hüsran oluyor. Amel defterimiz de imtihan mertebesi olan nefis derecemiz anlasilacaktir elbet iste o gün is isten gecmis olacak ve istesek de geriye dönüs olmuyacaktir.
Insanin imtihan mertebesi olan nefsin yedi drecesinden bahsetmeden önce nefsin tanimini yapmak istiyorum. Kurani kerimin Fecr süresinde nefis konusu gecmektedir.
Nefisi söyle tanimliyabiliriz.
1.Bir insan müslüman olmadan önce emmare,
2. müslüman olunca levväme
3.ve mülhime
4. ve inanci kemale erince mutmeinne.
5. Ne zaman Allah tan razi olunca Raziye,
6. ve ne zaman Allah kendisinden razi oldugunda ise merziye
7 ve safiye derecelerine yükselen nefistir.
Insanin kemale ermesi icin verilmis olan nefis bir imtihan araci olarak verilmistir. Insanlar meleklerden farklidir ve Allaha kulluk görevlerini yerine getirlerse meleklerden de üstün olurlar cünkü nefis sadece insanlara verilmistir meleklere görev verilmistir onu yaparlar. Melekler ve hayvanlar imhtiyana tabi tutulmazlar. Allah Insanlara nefis vermeseydi , ozaman insanlar meleklerin yaratildigi seviyede kalirdi ve ne yükselirdi ne de seviyesinden düsüs yasardi
1. Nefs i Emmare: Bu insanin nefsi, Hakk´i inkar eder ve kötülügü arzulayan seviyededir. Kafir ve münafiklar bu mertebedendir. Nefsini zulmette yani karanliga atan ve bulan makamdir. Bu yusuf süresi, 53 ayette söyle izah edilmistir. - " Süphesiz ki nefs, kötülügü son derece emredicidir".
Bu makamda vesvese yoktur, cehehennem korkulari da yoktur. Bu tür insanlar Allah´tan baska hersey den korkmaya meyillidirler. En büyük korktuklari ve nedret ettikleri konu ölümdür. Sevgiyi nefisleri icin yasarlar.
2. devami gelecek